Bijna zwervend door cuba!!!

Holaaaa!!!!

Hier alweer ons laatste mailtje...snik snik!

De laatste keer waren we in san cristobal in mexico...maar daar was het zoooo koud en teveel regen dat we weggevlucht zijn naar een van de beste surfstranden ter wereld (Peurto escondido). Heeft ff wat gekost, maarja dan heb je wel zon, zee, strand en vetgoeie surfers kijken. Lekker bijgebakken en terug naar mexico city. Hier ff 1 dagje achtelijk kleding geshopt(na 4 maanden word je toch echt wel koopgeil) en de volgende dag met volle blijdschap eindelijk naar CUBAAAAAAA!!.

Maar helaas waren we al snel minder gelukkig. Het begon al bij het vliegveld. Uhm jullie tickets alsjeblieft. Uhm die moeten we hier ophalen als het goed is (blijkbaar niet echt bekend mee). Ooow ff kijken. Half uur later kwamen ze met onze tickets..gelukkig dat ging goed. Uhm jullie visum alsjeblieft. Floor en ik keken elkaar aan. Visum moet dat???? Uhm hebben we niet. Ooow nou kan je daar kopen. Maar kan alleen met pesos cubana. Pesos cubana?? Dat hebben we natuurlijk niet hoe dan...kan het echt alleen daarmee. Ja alleen met pesos cubana. Je kan wel ergens wisselen daar verderop. We dachten echt wat is dit voor raars, maar goed. Ook was het rare dat er maar 1 wisselkantoortje was met cubaanse pesos helemaal aan de andere kant van het vliegveld. Dus na 1 uurtje kwam ik eindelijk terug met me cubaanse pesos. En ja hoor bij de balie..uhm dat is dan 46 pesos de mexicana...waaaaaaaaaaaat. Uhm mag het ook hiermee..nee alleen mexicaanse pesos. Dus dit keer floor in actie en snel mexicaans geld gepint. Ik in tussen ff die vrouw die me verteld had geld te moeten wisselen ff laten weten wat voor werk ze mij allemaal heeft laten doen vooor niks en dat ik nu met die stomme pesos zat. Maar goed vergeten en vergeven...nog net optijd het vliegtuig gehaald en vanuit het raampje toegekeken hoe klunsig en komisch ze 'alle' bagage het vliegtuig binnenladen. Met daardoor 45 min vertraging zaten we 3,5 later in cuba. Na 3 uur wachten op de tas van floor was het voor de cubanen ook duidelijk dat de tas nog in mexico stond...echt het verbaasde ons niks. Naja heel irritant maar niks aan te doen. Taxi gepakt naar een familieadresje die we via via hadden gekregen, spullen gedropt en nog ff snel havana verkennen.

Na 2 uurtjes een beetje rond gelopen te hebben, maar ff opzoek gegaan naar een bank. Mmm deze werkt niet...mmm deze ook niet. Waar is een bank waar we kunnen pinnen. Doorgestuurd naar een andere bank waar ze ons misschien kunnen helpen. En daar krijgen we te horen wat voor velen wel bekend is voordat je cuba ingaat. Je kan hier alleen met een visa of mastercard pinnen. Haha konden we nog om lachen. Ja dat hebben we niet wij hebben alleen een postbankpasje. Hoe kunnen we daarmee aan geld komen. Neee in heeeeeeeeeel cuba kan je echt alleen met master en visa pinnen. Floor en ik weer lachen, maar nu iets minder hard. Ok en nu...ja kan jullie verdere ook niet helpen. Toen we buiten stonden begonden we het een beetje te beseffen en voelden we ons echt als 2 domme blondjes niet wetend wat ze moeten doen. Misschien maar geld van iemand lenen en dat op zijn bankrekening storten ofzo, maarja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig hadden we nog wat van die stomme pesos, waar we nu opeens heel blij mee waren. Inmiddels best laat en moe, dus zijn we maar naar huisgegaan en gevraagd aan de huisbaas of we de huur ook morgen mochten betalen.

Volgende dag terug naar vliegveld om floor haar tas op te halen. Die naar een uur wachten verbazingwekend toch nog de baan op kwam vliegen. Ff waren we weer helemaal gelukkig..eindelijk iets wat wel goed gaat. Ook had ik heel toevallig nog wat euros die we hebben kunnen wisselen zodat we in ieder geval de huur weer konden betalen. Op het vliegveld vertelde een man dat misschien een of andere oficina voor mensen met geldproblemen ons zou kunnen helpen. Maar morgen pas, want het was natuurlijk zondag. Hiermee was dag twee vervuld en hadden we nog geen moment genoten van heel havana.

Volgende ochtend naar de oficina gegaan die ons kon helpen, maar dan moest de ING Geld overmaken naar hun rekening. Als we het morgen nog wouden hebben moesten we snel zijn want in nederland was het al bijna 6 uur. Snel internet cafe gezocht. Wat 5 euro per uur??? Nou moet maar. Nummer opgezocht en opzoek naar waar we naar t buitenland kunnen bellen. Wat 18 euro voor 3 minuten??? Josefff dat kunnen we toch niet betalen.(Ze doen er echt alles aan om het bijna onmogelijk te maken voor die cubanen en dus ook ons om contact te hebben naar het buitenland). Nou dan maar bellen met mobiel. Krijgen we te horen dat zij ons niet kunnen helpen, misschien postbank. KUT opnieuw naar internet cafe die opeens helemaal vol zit. Tik Tik Tik (KUT Cuba) Tik Tik Tik (Zullen we weg hier) Tik Tik Tik (Joseff schiet op mensen) Tik Tik Tik (shit we zitten echt met geld problemen) Tik Tik Tik (Ik haaat cuba) Tik Tik Tik (mogen we gewoon strand feesten lekker eten en GELD) Yess ok snel zoek nummer postbank. Postbank aan de lijn...nee wij kunnen jullie ook niet helpen want Cuba wil absoluut niet met ons samenwerken. (Kut Fidellll) Nou na dat gesprek begonnen we echt de hoop een beetje op te geven en voelde we ons zoooo zielig. Geld was bijna op...al 3 dagen kut gegeten, nog geen reet van heel havana gezien, geen strand niet gechilld enz. We wouden echt weg, maar zelfs dat was onmogelijk. We voelden ons net als de cubanen...geen geld en opgesloten. De postbank gaf ons nog de tip Ambasade. Dus wij met de ilegale taxi (die voor de cubanen is en verboden voor toeristen waar je 10x minder voor hoeft te betalen) snel gesjeest naar de ambasade. Sluitingstijd 4 uur en het was half 5..jaaahoor! Opeens achter ons uit een auto in het nederlands...dames kan ik jullie ergens mee helpen? Dus floor een beetje nochalant half hangend aan zijn raam het verhaal uitleggen... Zegt ie ja ik zag al 2 blonde meiden een ilegale taxi uitkomen en dacht al dat kunnen geen cubanen zijn en misschien zitten zij wel met hetzelfde probleem als 3 andere stellen die vandaag binnengekomen zijn, dus dacht laat ik maar ff terug rijden om ff te checken. (Huh ooow het is de ambasadeur) Nou meiden als jullie ff mee lopen dan help ik julle wel ff. Echt een ambasadeur..heel relaxt voor hem de normaalste zaak van de wereld. Nou als je ff je ouders belt geld op deze rekening laat zetten dan krijgen jullie het morgen handje kontantje mee. Zoooo makkelijk...en klaar was het probleem. Wij nog ja we wisten echt niet dat je hier alleen met visa en mastercard konden betalen en dat we iedereen ook wel kunnen wurgen die niks gezegt hebben. Zegt ie heel nuchter...nou dames ik ken een site 'wijs op reis'..haha jaaa hahaha blond blond blond. Maar goed van af toen hielden we van onze Hans die ons gered heeft uit ons bijna zwerverschap. Vervolgens bood ie ons nog een lift aan in zijn asobak, wat we niet echt meer gewend zijn. Floor probeerde zich dan ook tussen de stoel en de achterbank te wurmen alsof het een cubaanse bak was. Hahah maar opeens schoot de stoel naar voren waardoor ze als een debiel achter in de wagen vloog. Met zijn allen helemaal in een scheur en hans met de gedachten...wat zijn dit voor rare wijfen. Hij heeft ons dan ook konstant gewaarschuwd om alsjeblieft voorzichtig te doen...jajajaja Hans doen we...we love you!!!

Helemaal gelukkig naar huis en die avond maar besloten om dan eindelijk met ons laatste beetje geld het nachtleven te verkennen. In een of andere straat komen 2 cubanen met volle blijdschap ons vertellen dat we zo'n geluk hebben omdat er vandaag hét feest was waar we heen moesten. Kom Kom Kom. Al huppelend liepen de meid en de jongen met ons mee. Bestelden vervolgens 4 mojitos en daarna nog eens 4 cubalibre. We hadden al zo'n vermoeden dat wij hier grotendeels voor opmoesten draaien. Uiteindelijk rekening gehaald omdat we nog naar een andere feest wouden. En jahoor rekening voor floor haar neus gedrukt....50 euro??? Ja sorry wij kunnen dit niet betalen (we hadden maar 25). Ze begonnen hem helemaal te schijten...nee please betaal hebben jullie echt niet meer. Nee echt niet...opeens helemaal boos. Ober erbij, willen ons de schuld geven maar gelukkig kunnen we een aardig woordje spaans en hebben we het hun ff uitgelegd hoe het zat en stond de ober ook helemaal aan onze kant. Jongen moest zijn pasje in leveren en hoe het verder afgelopen is weten we niet. Helaas wij ook geen geld meer om verder uit te gaan en was het feest alweer vroeg afgelopen. Ondanks dat konden we er wel heel hard omlachen...hadden ze er maar niet op moeten rekenen dat toeristen altijd alles kunnen betalen. Helemaal niet van die arme zwervers als wij.

Volgende dag geld op gehaald, met nog een waarschuwing van hans erbij..doe voorzichtig meiden...jajaja we love you. Met achtelijk veel geld het pand verlaten. Aangezien we maar 1 halte met de bus hoeften de bus maar gepakt ipv een taxi. Toen we helemaal klem stonden in de bus van alle mensen dachten we nog ff aan onze Hans. Als die ons gezien zou hebben staand tussen al die mensen met ons tasje zou ie gek geworden zijn. Hahaha maar het is goed gekomen. Thuis snel onze tas gepakt en vertrokken naar vinales, waar we eindelijk een beetje van cuba begonnen te houden.

Floor doet weer ff verder.

Vinales is een dorpje in het westen van cuba. Eenmaal daar aangekomen werden we bij het busstation opgepikt door een aardig cubaans vrouwtje waarbij we een paar dagen zouden gaan logeren. Deze avond eindelijk weer een normale gezonde maaltijd gegeten, waren we heel blij mee. Savonds zijn we naar een soort plaatselijk buurthuis geweest, de enige plek in het dorpje waar er wat te doen was. Gelukkig superleuke feesten daar, met goede live salsabands, elke avond weer een andere band. De drank hier is behoorlijk sterk, van 3 mojitos liggen we al bijna onder de tafel. Waarschijnlijk omdat een fles cola ongeveer even duur is als een fles rum gooien ze de glazen gewoon lekker vol met zoveel mogelijk drank...
Rond een uurtje of 1 vertrokken we behoorlijk zat naar ons gastgezinnetje. Eenmaal binnen had Welmoet wat water nodig om haar pil door te slikken maar dat hadden we niet dus besloot ze het maar uit de koelkast te jatten van het gastgezin. Vervolgens viel er iets uit uit haar toilettasje onder de tafel, maar het was donker dus Welmoet kroop onder de tafel om het te zoeken. Inneens hoorde ik een harde knal, Welmoet botste met haar kop tegen de glazen tafelplaat en dat hoorde de oma van het gezin blijkbaar ook dus die kwam inneens de kamer uit stormen om te kijken wat we allemaal aan het uitvreten waren. Welmoet nog half liggend op de grond maar een beetje in het spaans uitleggen dat ze iets aan het zoeken was maar dat ze het al gevonden had. Vervolgens komt die oma nog met die fles water achter ons aan, die hoorde ons natuurlijk de koelkast opentrekken. Wij heel onschuldig nee dank u mevrouw, we hoeven geen water, hahaha. Wat drank al niet met je kan doen...
De volgende dag met een behoorlijke kater wakkergeworden rond een uur of 8. We hadden een afspraak om 4 uur te gaan paardrijden (fuck!!!) door de bergen van viñales. Op dat moment waren we daar natuurlijk niet zo blij mee, maar goed, we moesten wel.. Rond negen uur opgehaald door een boerenmannetje en vertrokken naar onze twee paarden. De kater was gelukkig alweer een beetje gezakt onderhand, alleen met draf hadden we nog moeite.(Pfff mijn hoofd) Hele leuke tocht gedaan door de bergen en het platteland. Naar een mooi meertje geweest om te zwemmen en bij een boer op bezoek die sigaren maakte. Eindelijk kunnen genieten van Cuba, het landschap daar was echt supermooi, palmboompjes, bergen, meertjes, alles supergroen, echt een hele leuke tocht was het.
Savonds besloten we ergens buitenshuis te eten. Toen we dit meldden bij onze familie keken ze heel beteuterd, wat wij weer een beetje irritant vonden, we wouden ze ook niet beledigen ofzo, gewoon effe lekker ons eigen ding doen. Onderhand zijn we er echter achter dat alle cubaanse families die een kamer verhuren 200 dollar per maand aan de regering moeten afstaan, wat dus behoorlijk veel is. Dus als de toeristen blijven eten scheelt dat al een hoop en zijn ze een stuk eerder bij die 200 dollar. Soms in de laagseizoenen lijden ze ook verlies en hebben ze niks dus in de hoogseizoenen moeten ze zoveel mogelijk proberen te verdienen om die klap dan op te vangen. Best een onzeker bestaan dus. Uiteindelijk is het ook maar beter om bij de families te blijven eten zijn we achter gekomen. Ze hebben hier in restaurants meestal 3 soorten maaltijden: spaghetti, pizza´s, en broodje´s met ham/kaas, of beide, thats it, en vaak is het echt niet te vreten...want kruiden, groenten en sauzen kennen ze hier niet. Een dag bestelden we bij een simpel tentje een hamburger. Na drie seconden lag ie voor onze neus, een vies broodje met een bijna rauw koud stuk vlees, zooo vies, we hadden echt het gevoel dat we een broodje hond gegeten hadden. Daarna een hele fles water lopen atten om de smaak weg te krijgen, bah!
Na drie dagen zijn we vertrokken naar cienfuegos, een havenstadje. Daar hebben we de eerste dag echt bij een superlief gezin geslapen. Volgende dag lekker naar het strand gegaan. Het strand is hier een hele aparte belevenis. Alle mannen liggen met een fles rum in het water.. Of een beetje aan het zuipen en sigarettten roken of met hun vrouwtje (of vaak buitenvrouwtje) aan het kleffen in de zee. We reden met de openbare bus erheen en dat was dus op de terugweg vooral iets minder leuk met al die zatte kerels maar we hebben het weer overleefd. Meestal zijn we echt de enige toeristen die zich in zon bus bevinden. Het is een beetje een gekte met zo ongelovelijk veel mensen tegelijk in een bus gestauwd maar ja, zo krijg je tenminste nog iets van het cubaanse leven mee en daarbij zijn ze supergoedkoop, 1 peso cubana, ongeveer 4 cent per rit. Oja en ook grappig, de bussen hier zijn vaak onze gouwe ouwe gadobussen!!!, dus daar voelden we ons natuurlijk helemaal in thuis.

In cienfuegos waren echt superweinig toeristen dus daar werd je wel echt een beetje gestoord van al die mannelijke aandacht die je als blondje krijgt. Af en toe vergaten we even dat we in cuba waren maar zodra we dan weer de deur van ons gastgezin uitstapte werd je er gelijk weer van alle kanten aan herinnerd.. Nog nooit in mijn leven zoveel pssst geluiden, gefluit en geroep gehoord, het lijkt soms wel een dierentuin hier.,.En niet alleen jonge kerels hoor, nee werkelijk iedereen vanaf ongeveer de leeftijd van 5 tot 90 loopt de hele dag te sjansen, het zit echt in het bloed hier..

Wat ook echt iets aparts hier is, is het geld. Ze hebben hier 2 verschillende munteenheden, de cubaanse pesos voor de locale bevolking en de pesos convertible voor de toeristen. 25 peso cubana staat ongeveer gelijk aan 1 peso convertible. Voor de cubaanse pesos kun je nog redelijk wat eten krijgen als cubaan, voornamelijk bij marktjes op straat en daarnaast hebben ze hier voedselbanken waar je eens in de zoveel tijd wat basisprodukten kunt halen. De kleren etc worden echter gekocht met pesos convertibles en dat kunnen de cubanen dus echt niet betalen. Ook het uitgaan en de drankjes is voor de meeste cubanen veel te duur. Bij veel tenten moet je hier entree betalen en dat kunnen ze vaak niet. Cubanen die wel veel uit kunnen gaan zijn meestal degenen die familie hebben in het buitenland die ze af en toe wat geld toesturen.

Na een paar dagen zijn we vertrokken naar trinidad, heel leuk koloniaal stadje met veel goede feesten. Er is een grote trap in het centrum van het stadje (waar wij drie huizen vandaan woonden, heerlijk) waar elke avond livebands spelen en iedereen te vinden is. Verder spelen er ook overdag veel mensen muziek, vooral van die oudjes, heel leuk! We we hebben hier een weekje gewoond bij een mannetje die een paar jaar in duitsland woonde en aardig engels sprak. Savonds vaak wat drankjes met hem gedronken voor het uitgaan en veel gepraat over cuba. En voordat we op stap gingen kregen we dan nog even een uitgebreide preek van ons cubaanse vadertje: Be carefull with the cuban boys, they only want to love, was de slagzin elke avond. En wij braaf antwoorden, ja pap, tuurlijk pap we kijken uit....We maken het vandaag niet te laat.. Om vervolgens weer om 6 uur smorgens dronken voor zijn deur te staan en smorgens rond een uurtje of half 12 superbrak achter het ontbijt te kruipen.. haha... Ja we zijn nog niet helemaal gewend aan de sterkte van de cuba libre en mojitos maar het begint te komen..
De rest van de dag bestond vaak uit op het strand liggen en helemaal niks doen, aangezien we een beetje reismoe zijn geworden en inmiddels wel genoeg kerken watervallen enbergen gezien hebben.

De meeste mensen in cuba hebben het superzwaar. Je verdient hier bijvoorbeeld als leraar ongeveer 10 dollar per maand terwijl een paar schoenen hier wel gewoon zon 70 dollar kosten. Dan ben je dus zeven maanden aan het werk en kan je niks anders kopen dan schoenen.. In Trinidad werd ons ook heel vaak gevraagd of we kleren hadden die we kwijt konden door mensen op staat. We hebben uiteindelijk ook aardig wat weggegeven. Een keer vroeg een vrouw me om een stuk zeep en ik had er nog 1 dus ik zei dat ik hem wel zou geven als ik haar weer tegenkwam. Later die dag kwam ik een andere vrouw tegen vlak bij mijn huis die ook om zeep vroeg. Ik dacht, ach die andere kom ik toch niet meer tegen dus ik geef hem wel aan haar. Oeps grote fout, De volgende dag stond die eerste vrouw ineens voor de deur,(geen idee hoe ze me gevonden had) Flor! Flor! waar is mijn zeep! Sorry mevrouw, ik heb hem niet meer....heel lullig. Volgens mij dacht onze gastvader ook af en toe echt zoiets van, wat gebeurt hier allemaal! Die zag ons voordurend weer met een bultje kleren, handoeken en zeep de straat opgaan en allemaal arme lui die voordurend voor zijn huis hingen..We waren net een soort leger des heils daar hahaha..

Verder mogen cubanen hier eigenlijk niet met toeristen praten, ze moeten zo min mogelijk van de buitenwereld te horen krijgen anders is de kans op verzet natuurlijk groter. Dus als de politie ons hier met jongens zien kletsen kunnen ze hier een boete voor krijgen, echt heel idioot.

Veel cubanen vinden het systeem ook maar niks alleen durven ze er niet over te praten omdat je daarvoor gewoon de bak in kunt gaan. Ik vroeg een keer aan twee jongens wat ze van fidel vonden. En eerst was het antwoord, ja we houden van ons land, maar eehh wat vind jij van fidel, en toen ik zei dat ik het maar een kutsysteem vond en dat ze geen vrijheid hadden toen begonnen ze innees ook helemaal los te gaan.. Ze bleken het ook helemaal niks te vinden, Fidel was een gore eikel, Raul nog erger. We hebben toen nog wel een uur over het systeem gepraat, heel interessant, wel fluisterend, want hier lopen gewoon echt overal politie rond. Cuba is echt supergaaf om heen te gaan, en interessant om te zien hoe alles werkt hier, maar het is ook een triest land. Vooral door het gebrek aan vrijheid wat de mensen hebben. Cubanen kunnen ook niet naar een ander land tenzij ze hele goede vrienden hebben of familie ergens die bereid zijn om het ticket te betalen. Maar eerst ben je zo'n 4 maanden verder en zo'n 1000 dollar om hier al het papierwerk in Cuba te regelen en dan heb je dus nog niet eens je ticket. Het wordt ze dus praktisch onmogelijk gemaakt, want waar haal je als cubaan nou zoveel geld vandaan..

Onderhand zitten we alweer in havana en zijn onze laatste drie daagjes aangebroken. Vanavond gaan we naar Casa de la musica waar veel goede salsabands spelen elke avond en dan morgen een lekker zwembadje opzoeken waar we nog een beetje kunnen bruinbakken. En dan is het toch echt bijna afgelopen met de pret. Als het aan ons had gelegen hadden we nog zo 2 maandjes door kunnen gaan en andere landen verkennen. Maar van de andere kant hebben we na cuba ook wel weer aardig zin om naar huis te gaan. Weer lekkere maaltijden eten (we missen vooral de groente, daar doen ze hier haast niet aan), met iedereen kunnen praten op straat en natuurlijk weer onze families en vriendinnetjes zien!! Vrijdag rond 7 uur landen we in schiphol en zaterdag zijn we zoieso in groningen om weer effe keihard te gaan feesten met de meiden! Heel veel zin in!!!!

Superleuk, alle reacties van iedereen op onze site altijd weer effe nieuwschierig wat jullie achtergelaten hadden.. Tot over een paar daagjes allemaal!!!!

Besos de deense tweeling (Blond staat voor deens hier en met blauwe ogen ben je een tweeling)